Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

Refereyn van de eeuwigheyd.

O Bitt're eeuwigheyd, gy doet het herte jaegen,
Den schrik valt op den mensch zyn geest die staet verslaegen
Als hy maer op u denkt, hy schud, hy weent, hu beeft,
Bevreesd, beangst, benouwd, dat hy op aerde leeft.
Den zinnelyken Mensch doet zy zeer dikwils sterven,
Dit doet haer zwaer verdriet, en duyzend pynen erven.
O eynde zonder eynd! O tyd! Al zonder tyd,
Die niemand en verliest, maer altyd eeuwig zijt.
De weireld zal vergaen, maer altyd zal gedeuren:
Dees lange eeuwigheyd die doet het herte scheuren
Door haer' gedenkeniss' door haeren langen tyd,

[p. B4r]

 

Door haers eeuwigheyd die niemand en ontleyd.

 

Hoe schroomelyk is uw woord, hoe droef is uw vermaen:

 

Waer door een hert (versteend) moet smelten in de traen,

 

Als zy het vleesch, het been doorboord met bitterheyd,

 

Want aen een oogenblik hangt onze eeuwigheyd.