Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

Refereyn van de Helle

Wee my katyvig mensch! Wee dat ik ben geboren,
Ter weireld oyt gebragt myn' ziel' is gansch verloren:
Begraven in een kuyl, gesmeten in een hol,
Van duysternisse groot, van bitterheden vol:
Berst uyt o droefheyd vreed, met troostelooze klagten,
Komt zuchten noyt gehoord, komt wilt myn hert versmachten
Met traenen ziedend heet, vervloekt dit boos gestel,
Want t' samen levendig branden wy in de Hel.
Geen troost van al dat leeft ter wereld is geschaepen,

[p. B2v]

 

Zwaer straffende hand[...] Gods, door wiens zweird ende wapen

 

Ik deirlyk ben gestraft, vervloekt dit helsch fenyn,

 

Vermaledijd moet zyn dees grouwelyke pyn.

 

Wie van ons altemael zal komen met ons woonen

 

In deze vuyle plaets, hier zitten in de troonen

 

Vol solpher ende pek: wy hooren dit getier:

 

Ik brande, en ik sterv', ik lev' in 't eeuwig vier.