Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

[Hoe zal ik mynen God, verworpen mensche vraegen]

Hoe zal ik mynen God, verworpen mensche vraegen,
Doch om vergiffeniss'? Daer ik hem hebb' de slagen
Gegeven op zyn lyf, zal ik genad' onstaen,
D[a]er ik hebb' geen genad' aen u o Heer! gedaen.
[W]aerom hebt gy my niet zoo dikwils ik dus [l]eefde,
En voor uw' rechte hand het minste niet en beefde
Verscheurt van lid tot lid? Waerom hebt gy my niet
[G]esmeten in de hel, doen branden in 't verdriet:
Uw' goedheyd is te groot dat die zoud' gaen verloren
Die gy door uwe magt, tot schepsels hebt verkoren.
[He]t leven gy begeirt, en niet des zondaers dood
Dat hy bekeren zoud', en vlieden 's vyands stoot:
[U]we rechtveirdigheyd ligt als in een gebonden
Als uw' bermhertigheyd ontfermt haer onze zonden
Waer door den mensche word verlost van d'helsche pyn',
O Jesus 't is my leed! Wilt my genadig zyn.