Afrikaense Thalia

[p. 140]

Mejuffr.

DEse letteren (indien sy het geluck hebben, van u Ed: gesien te werden) hebben last aen Ed: te sweeren, dat sy met de grootste vreughde des VVerelts, en byna al Caprioliserende uyt mijn Pen sijn komen springen, door hoop van in mijn plaets de Eer te sullen genieten van u Ed: handen te mogen kussen, en u E: te versekeren, dat mijn Hart noch even seer in u Ed: dienst is, gelijck U Ed: wel blekent is. indien dat de veranderingh van woonplaets in u Ed: geen veranderingh gebracht heeft, soo derf ick hopen, dat het deel, het welck ick voor desen altijt in Eds: goede gratie gehad heb, my niet sal ontnomen zijn; hoewel ick becken eenighsins in de welvoegentheyd tegens u Ed: gesondight te hebben, door mijn nalatigheyd, in aen U Ed: in soo lange tijt geen reeckenschap van de staet van mijn leven gedaen te hebben. Doch alsoo ick u Ed: verseker sulcks toegekomen te zijn, door de vrees die ick had dat mijn Brief niet wel souw bestelt worden, soo hoop ick da: u Ed: goetheyt my sulcks wel sal vergeven, te meer alsoo ick voorgenomen heb dese fout in het toekomend, soo te verberen, dat ick schier souw vreesen door de meenighte van mijn Brieven u Ed: al te seer te Importuneeren: indien ick niet versekert en was, dat sy U Ed: somtijts geeft aen de heymelijcke Portugaelsche Dame met een oog, daerom om u Ed: daer stof toe te geven, soo ga ick dit Papier van onder tot boven bekladden, met u Ed: te verhalen

Dat mijn hedendaegsche leven,
Is met vreucht, en ramp doorweven;
Want ick sucht, en sing, en lach,
Meer als tienmael op een Dach:
'k Souw wel Trouwen, wou het lucken,
Meer mijn hart dat loopt op Krucken
Als een arme Bedelaer
Van het eene Huys aen 't aêr,
Soo by Vreemden, als by Vrinden,

[p. 141]

 

Om een goed logis te vinden:

 

Maer 't is niet als roock, en wind,

 

Want 't is al, God helpje Vrind.

 

't Juffers volck is hier Canalje,

 

En het aldersnoost Rapalje

 

Dat oyt fijn, of Eerlijck Man,

 

Op de Wereld vinden kan;

 

't Gelt alleen, is 't dat sy achten,

 

En daer sy alleen na trachten,

 

Want die dat hier niet en heeft,

 

Is niet waerd schier dat hy leeft;

 

En daerom is 't weynigh wonder,

 

Dat, ick die in het besonder,

 

Meê al vry wat schraeltjes ben,

 

Dat volck niet behagen ken;

 

Al mijn kaeck'len, en mijn praten,

 

Kan mijn niet een Oortjen baten;

 

Al mijn ouwe snaekery,

 

Is maer viesevasery,

 

Al had ick soo goeje mine,

 

Als Ma Charmante Cousine,

 

En ick had daer by geen Gelt,

 

'k Wierd maer voor een Geck getelt.

Doch ondertussen laet ick niet na van een eerlijck Man te wesen; En dewijl dat ick vast alle daegh, de sotheyd van de Weereld leer kennen, soo heb ick voorgenomen, noyt te Trouwen ten sy dat ick vind een Juffrouw

Die met Tonnen vol Ducaten
VVijs, en schoon is boven maten,
En soo 'k die niet vinden ken,
Soo verblijf ick die ick ben.

Indien der haalven u Ed: soo danigh een Patroontje tot uwent voor my weet op te speuren, versoeck ick u Ed: my daer eens een kleyn Conterfeytseltjen van over te senden, op dat ick in Brabandt magh lopen soeken 't geen ick geloof dat in de hele VVereld niet te vinden is.