Ten huize van... 14

[p. 7]

Aftitelen

Nu dit boek weer persklaar is, constateer ik met enige voldoening dat het een goede weerspiegeling is van wat de televisie-uitzendingen proberen te zijn: een bonte galerij portretten van mensen die op het een of ander gebied iets hebben gepresteerd.

Die prestaties zijn uiteraard van diverse strekking en waarde en het gebeurt wel eens dat iemand zich daar aan ergert: ik krijg inderdaad soms wel eens het verwijt te horen dat ik deze of gene zowel in de televisie-uitzendingen als in de boekenreeks gastvrijheid heb verleend. Vooral als er in het programma uitspraken zijn gevallen of standpunten worden ingenomen die de kritiekuitbrenger minder welgevallig zijn, rispt het bezwaar nogal eens op. Het afgelopen televisiejaar was op dat stuk bijzonder leerrijk.

Ik leg in deze reeks geen lijst aan van mensen die mijn voorkeur genieten: ik probeer zo objectief mogelijk - voor de uitzending dan nog na ruggespraak met de bevoegde televisieheren - een beeld te geven van een aantal mensen die in onze tijd een rol hebben gespeeld en op hun terrein iets hebben verwezenlijkt.

Andere oordeelspuiers struikelen wel eens over de interviewtechniek en daar kan natuurlijk eindeloos over worden gepraat. Het is in dit programma nooit mijn bedoeling geweest controversiële uitzendingen te maken, maar in de mate van het mogelijke verhelderende informatie te bezorgen over de bezochte prominent. Daarvoor moet ik mijn gastheren aan het praten krijgen en dat gebeurt normaal des te vlotter als er een sfeer van vertrouwen ontstaat. Voor de aardigheid heb ik in dit boek een paar Noordnederlandse brieven opgenomen waarin reacties staan te lezen op die aanpak. Er zal wel hier en daar iemand zijn die me dat ten kwade duidt, maar dat neem ik er dan ook graag bij.

Het schrijven van dit woord vooraf is weer een gelegen-

[p. 8]

heid om de stand van zaken na te gaan. Voor de gegadigden vermeld ik dan dat met de negen gesprekken die in dit deel 14 voorkomen, er 135 interviews werden gepubliceerd van de bestaande 217 (februari 1978). Ik hoop de resterende 82 ook nog uitgegeven te krijgen; het is een zorg die me nauw aan het hart ligt. Ik mag in dit verband dan ook al meedelen dat mijn uitgever mij verzocht heeft deel 15 samen te stellen.

Ik mag ervaren dat deze gesprekken vaker als informatiebron worden gebruikt. Om de naslagfunctie van de boeken in de hand te werken, heb ik achteraan in dit deel 14 de 217 bezochte gastheren in een alfabetische lijst samengebracht, met achter hun naam het jaartal waarin het programma werd uitgezonden. Werd het gesprek al gepubliceerd, dan wordt verwezen naar het boekdeel waarin het voorkomt.

Eerlijk gezegd ben ik blij en dankbaar dat ik dit soort werk mag doen: in een leven mogen doordringen is telkens weer een boeiend avontuur. Ik constateer trouwens dat het interview een van de programma's is dat zich op de televisie in alle landen het best verdedigt. Dat zal wel liggen aan het feit dat het in hoofdzaak de geïnterviewde is die zo een uitzending met zijn eigen persoonlijkheid merkt, kruidt en stoffeert. En daar het menselijk gezicht en de boodschap telkens anders zijn, blijft een gesprek ook in zijn gewoonste vorm - en misschien vooral in die vorm - een boeiend kijkspel.

Dat ik voor dit interessante televisiewerk ook kan blijven steunen op de toewijding van bekwame medewerkers, is nog een andere bron van vreugde. Ik vermeld met plezier hun namen: Renaat Rombouts, directeur van Promofilm, Willem Baekelmans, cineast, Miel Feyaerts, monteur en fotograaf. Tot dit vertrouwde span behoren ook vast Annie van Avermaet en Fons Fraeters. Zij hebben mij daarenboven ook een hand toegestoken om dit boek persklaar te maken. Het geeft een weldadig gevoel voor zo een prettige medewerking te mogen danken.

Joos Florquin