Oorlog. Verzen in staccato

[p. 13]

19.
De nieuwe mensch!

De mensch

in rood?

De mensch

in zwart?

De mensch

in pijn?

De mensch

geen hart?

Mensch, mensch!

God, God!

Waar zijt

ge toch?!

Men roept.

Men smeekt.

Antwoord

dan toch!

...........

.......

Zie niet

naar Mij.

Keer tot

u in.

Sta nu

niet stil.

Dat heeft

geen zin.

Klaag niet.

Ween niet:

Het dier

baarde u,

Den mensch

En gij,

in bloed,

baart nu!

Uit zwart

komt wit.

Licht komt

uit vuur.

Gij lijdt

en 't is

maar voor

één uur!

Baar! Baar

een nieuw

en mensch,

een God!

Baar! Baar

in pijn.

Maar baar

een God!’