De liedjes van Ome Willem

[p. 18]

Een geheim

Raad eens wat je niet ziet.
Wat heb ik in mijn vuist?
Ik vertel het je niet.
Dat is het hem nu juist:
het moet eerst nog een geheimpje zijn.
Dat is wél zo aardig, dat is wél zo fijn.

Een echte leeuw, maar dan heel lief
in een roodgeverfde locomotief?
Een visfamilie in een kom;
ze maken lawaai met een grote trom?

Een heel duur koffiezet-toestel,
met gouden knopjes, je kent dat wel?
De veren van een indiaan,
met die indiaan er ook nog aan?

Nou doe ik mijn hand open en...

Kijk eens wat je ziet.
Nou is het zomaar weg!
Nee, er is echt niets.
Dat is nou jammer, zeg!
Dan is het, denk ik, zooo geheim
dat het ook voor mij geheim moet zijn.

[p. 19]