De briefwisseling tussen P.N. van Eyck en Albert Verwey. Deel 1: juli1904-april 1914

96.
Briefkaart. Poststempel: 11.9.1912.

Weled.geb. Heer, den Heer Alb. Verwey, Noordwijk aan Zee

Hooggeachte Heer,

Hierbij gaat de proef van de eerste 1½ vel.²⁹⁶ De letter staat op Hollandsch natuurlijk veel mooier. Ik vind dat kroontje boven 't merk v.Enschedé niet erg mooi. Zal vragen, of 't er af kan. Ik denk de prospectussen deze week thuis te krijgen. 75 enveloppen liggen reeds geschreven. De prospectussen komen op ƒ.12.50 de 250. U

296 Van Het Eigen Rijk voor de uitgave door De Zilverdistel. Het boek werd gedrukt door fa. Joh. Enschedé en Zonen te Haarlem. Als ‘boekverzorger’ wordt alleen Pieter Nicolaas van Eyck genoemd. De 17de-eeuwse letter was uit de gieterij van Hendrik Claesz in Amsterdam. Er werden honderd afdrukken vervaardigd.

[p. 168]

ziet, hoe duur het is, allemaal. Maar ik hoop op succes. Ik plaatste er bij kennissen enz. nu reeds 10. Waarschijnlijk wordt De Zilverdistel van mij alleen en dan ga ik er zeer veel werk van maken.²⁹⁷ (Er zit verdienste in, maar dan buitenlandsch werk, z.a. Fleurs du Mal, die ik na U ga uitgeven, mèt de veroordeelde gedichten.)²⁹⁸ Dank U voor 't bedrag van Dr.Wolfskehl.²⁹⁹ Ik zal 13 niet zenden, en hoop er om te denken, dat ik ook U niet zend, of eenig ander ongunstig nummer. Ik zal hem een prospectus mèt het boek zenden, anders wordt het gevouwen. Moet ik Gundolf of Gundelfinger schrijven.?³⁰⁰

Wanneer U nog bijzondere typographische wenschen heeft, wilt U ze dan afzonderlijk of op de proef schrijven.

Hart.gr. ook aan Mevr. en de huisgen.
Hoogachtend
Uw
P.N.v.Eyck

Komt Giza Ritzschl in aanmerking?³⁰¹

297 Einde 1912 trokken J.C. Bloem en J. Greshoff, beiden mede-oprichters van De Zilverdistel, zich terug en lieten de uitgeverij over aan P.N. van Eyck. In De Witte Mier, een klein Maandschrift voor de Vrienden van het Boek, onder leiding van J. Greshoff, verschenen van mei 1912 tot november 1913, lichtte Van Eyck in december 1912 (d.i. Dl. II, pp. 48-50) zijn plannen als uitgever toe. Hij legde de lezers een zeer ambitieus ontwerp voor dat drie reeksen omvatte: belangrijk geacht werk uit de M.E., uit de 17e en 18e eeuw en uit de moderne tijd, waarbij ook buitenlands werk aan bod zou komen.

298 Niet lang fungeerde Van Eyck als ‘enige’ boekverzorger der Zilverdisteluitgaven. In 1914 zou hij afstuderen in de Rechten en correspondent van de N.R.C. in Rome worden. De hier genoemde bundel Les Fleurs du Mal van Ch. Baudelaire werd b.v. nog door hem verzorgd ‘met raadgevingen van Jean François van Royen’. Bovendien staat boven de naam van P.N. van Eyck als boekverzorger met potlood aangetekend: ‘en Jan Greshoff’. Mèt Van Royen prijkte hij als verzorger in de publikatie van zijn eigen gedicht Bevrijding. De beide bundels die hij alleen verzorgde, waren Der Garten der Erkenntnis en Gedichte van Leopold Adrian. Dit alles in 1913.

299 Voor Wolfskehl zie nr. 94; noot 294.

300 Friedrich Gundolf was de ‘nom de plume’ van Friedrich Gundelfinger (20.VI.1880 Darmstadt - 12.VII.1931 Heidelberg). Hij behoorde tot de z.g. George-Kreis in Duitsland. Werkte mee aan Blätter für die Kunst en redigeerde met Friedrich Wolters Das Jahrbuch für die geistige Bewegung (1910-1912). Zijn belangrijkste werk was de met dezelfde Wolters ondernomen vertaling van Shakespeare. Van 1908 tot 1914 verscheen deze in 10 delen.

301 Gizela Zsuzánna Ritschl (Boedapest 22.XII.1869 - 's-Gravenhage 26.IV.1942) kwam in 1896 naar Nederland. Door bemiddeling van Frederik van Eeden verscheen haar eerste bundel Nederlandse poëzie: Verzen in 1901. Kloos en Verwey bewonderden die gedichten in tegenstelling tot Karel van de Woestijne. In haar latere poëzie won het taalgebruik van de Tachtigers aan invloed en toonde zich in toenemende mate een wat barokke vroomheid. V.E. van Vriesland bezorgde in 1942 haar laatste bundel: Zangen van droom, liefde en dood. Zij moet de eerste dichteres geweest zijn van korte gedichten (6-12 verzen) die geen Oosterse oorsprong hadden. Onbekendheid met Hongaarse poëzie zou tot een te hoge waardering geleid hebben van wat men toen als een persoonlijke plastiek beschouwde.