Gezangboek voor vrijmetselaaren

[p. 188]

Aan de vrijheid.

Vreugd des levens, roem der aarde,

Schat voor 't menschelijk geslacht,

Bron van zegen, schaars naar waarde

Van den sterveling geächt:

Hoop des armen onderdrukten,

Waard dat elk u hulde bied':

Boom, wiens vrucht wij hier steeds plukten,

Vrijheid! hoor ons juigchend lied.

[p. 189]

 

Als ginds, in der ondeugd kerker,

 

De gevangne ligt geboeid,

 

Of, dáár, eigen rampbewerker

 

Wanhoopt en onzinnig loeit,

 

Schudden wij dier menschheid schanden,

 

Met gesterkte spieren af,

 

En vergruizen juk en banden,

 

Die de mensch zichzelven gaf.

 

 

 

Vrij te denken, vrij te spreeken,

 

Geeft der ziele eene arendskracht;

 

Doet haar door de wolken breeken

 

Waar verlichting lagchend wacht.

 

Slaafsche stormen moogen loeijen,

 

Dwinglandij haar tegenstaan,

 

Zij, bevrijd dier harde boeijen,

 

Streest ter blijde zonnebaan.

[p. 190]

 

't Heir der dristen stout bedwingen,

 

Is wat deeze school ons leert;

 

't Heil, welk daatüit moet ontspringen,

 

Wordt, met ernst, door elk' begeerd.

 

Wars van oproers naare kreeten,

 

Vrij van heerschzuchts dol getier,

 

Kuscht des Metslaars rein geweten,

 

Rede! uw' zachten scepter hier.