Tuin van Eros

[p. 63]

Ambrosia

Vervoer mij tot de rozen
uw dalen zijn te schoon
kristal, kristal bevrozen
ik ga in bloem en toon

aan 't oeverveld gedreven
de nimbuskring alleen
o stille vlam, doe beven
de lelie om ons heen

hier is de Min geboren
hier is het lichaam stil
de Vogel zal wel hooren
als ik verbranden wil

bewaar mij in de stralen
bewaar mij in het dal
de avondwinden dwalen
mijn lief is overal

[p. 64]

 

het water onbevaren

 

de sterren ongezien

 

ik kan ze niet meer baren

 

voor ik uw aanschijn dien

 

 

 

ik heb u niet verloren

 

ik vouw mijn oogen dicht

 

in blauwe slapen boren

 

de speren van het licht

 

 

 

de nachtegaal, de rozen

 

- o hart van wonden diep -

 

geen uchtend zal verblozen

 

wijl ik u niet ontliep

 

 

 

de bruiloft is begonnen

 

de jaren zijn verdaan

 

veel klaarder dan een zonne

 

ben ik weer opgestaan

[p. 66]

[p. 67]