Sine nomine

[p. 40]

Aan den Oever

Voor H.M.

Verdwaald - maar vaker vluchtling aan den oever
der beek des levens die mij zingende bespoelt.
Daar ligt een lam, zijn standaard wappert
den hemel over in een wind die àlles koelt.
En van dit lam op 't eeuwig boek
het liggen, 't vleien en het zachte, zachte
blaten, dat in d'oorschelp groeit
als waanzin, klagend en alleen gelaten -
tot in het uiterst eind, vermoeid
van liefde die haar doelwit voelt,
men 't hoofd beveiligt in zijn vachten
en met de zuivre geesten stoeit.