'Het is me niet mogelik een mening juist te vinden, omdat ze aangenaam is'

Brieven van Marcellus Emants aan Gonne Loman-van Uildriks, 1904-1909

25
10 December 1909¹⁷⁶
Marcellus Emants aan Gonne van Uildriks

16 Desember 1909

den Haag

Geachte Mevrouw,

Dat de kennismaking met mijn levensbeschouwing op u een gunstige invloed heeft gehad, vernam ik met veel genoegen. De gelovigen zullen dit niet kunnen of willen geloven, maar dat doet er niet toe. Ontegenzegglik is niet-zijn beter dan zijn, maar wie eenmaal is en de kracht mist om zijn levensinstinkt te smoren, die doet wijs zich zelf te zijn, zijn persoonlikheid driest uit te leven en zich om derden - voorzover hij die niet of zo min mogelik schaadt - niet te bekommeren.

176 Adressering: Mevrouw G van Uildriks / Rinnegom / bij / Egmond-binnen. Vertrekstempel: 's Gravenhage 16.12.09.5-6 N. Aankomststempel: Egmond-Binnen 17 Dec 09 8-12 V.

[p. 110]

Dat kan iemand in de eenzaamheid en ook in de omgang met anderen bereiken.

Wat mijn Maggie's en Louize's¹⁷⁷ aangaat, och, kwam ik andere mensen tegen, dan zou ik die anderen uitbeelden. Zijn ze evenwel belangrijker? Misschien ja; maar al wat leeft is als levensvorm belangrijk genoeg.

Waarom ik 't nu bij deze ene brief laat, weet u. De omstandigheden zijn nog dezelfde.

Intussen wens ik u in uw eenzaamheid een tevreden leven en veel voldoening van uw zoon.

Hoogachtend teken ik:

Marc. Emants

Gonne van Uildriks met haar hond op de weg voor haar huis in Rinnegom in 1908. (Collectie Loman.) Achterkant van deze foto met handschrift van Gonne van Uildriks.

177 Maggie is de vrouwelijke hoofdfiguur van Waan (overigens geïnspireerd op Emants' derde vrouw); Louize speelt de hoofdrol in het verhaal ‘En toch!’ dat opgenomen werd in de bundel Vijftig (1899).