Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

[p. 274]

Klio in rouw,
Over het ontydig afsterven van den zoetvloeyenden Digter Monsr.
Jan van Elsland.

Overleeden buiten Haarlem den 14^den van de Slagtmaand 1736. in 't Leproos en Proveniers-Huis.

TReur Parnas, Pindus treur en schrei een traanen vloed,
Ruk Phebus al uw glans by een en helpt my klaagen,
Nu ELSLAND van u is gekoesterd en gevoed;
Werd uit ons aller oog te ontydig heen gedraagen,
ô Atrops! moest gy dan uwe onverzoenbre schigt,
Gaan wetten op dien Held, die Helikon deed bouwen,
En 't Zanggodinnendom vercierden met het Ligt
Van zyn geleerdheit, en haar wondren deede ontvouwen,
Hoe heerlyk heeft hy 't Y en Amstels Stroomvorstin
Vermaakt, wanneer hy zong zyn hoog verheeven Vaarzen
Aan haare zilvre vloed en trok elks hart en zin,
Als hoog en reyk geschoeid op Sophokleezen Laarzen;
ô ELSLAND! gy zyt dan niet meêr, terwyl de Dood
U heeft op 't slagveld van haar woeden gansch verslaagen;
ô Pindus Zonnen! die in Phebus vrugtb're schoot
Gekweekt zyt, helpt ons meê op 't koude Lichaam klaagen:

[p. 275]

 

Kom Phebus Zoonen, kom, laat ons op Helikon

 

De Doodkreet uiten met angstvallige gedagten,

 

Ons Heer Lems Parnas treurt, om dat zy van deez' Zón

 

In Eeuwigheit geen glans voortaan meêr heeft te wagten:

 

My dunkt de Spaargodin gezeeteld op haar Troon,

 

Blaast zelfs de Doodkreet uit en is met rouw behangen,

 

De Schooter Veldnimf klaagd en roept daar 's Phebus Zoon

 

Door Atrops haat geveld, hy die door Puikgezangen,

 

De Berg en Bossen deed vermaaken door zyn Lier,

 

ô Dierb're Spaargodin! ô eer van Neêlands stroomen!

 

Gekweekt en opgevoed in vreugde, ô Batavier!

 

Hier werd die grooten Man uw al te vroeg ontnoomen,

 

Waar door gy klaagen zult, terwyl hy korts voorheên

 

Juist zeeven maanden, is aan Spaarens vruchtb're stroomen

 

Weer koomen woonen, tot vermaak van groot en kleen,

 

En tot een Huisgenoot en Broeder aangenoomen

 

Van het Leproos-Huis, daar hy dagt zyn dierbre tyd,

 

Hem meerder waard als goud, in nutte bezigheeden

 

Te Offeren, maar ag! 't is mis, de dood benyd

 

Den ouden wens en hoop, en heeft zyn stramme Leeden

 

Ter aarde neergeveld, en hem in 't stóf vertreen,

 

ô Heldendigters! kom, helpt haar de doodbaar schraagen,

 

Ik volg schoorvoetend en met ongelyke schreen,

 

Om by zyn Grafspelonk, deez' droeve Reen te klaagen.