Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

[p. 190]

Op de oogjes van Rozalyne.

Stem: Al Wat men doet men kan geen Jufvrouw &c.

Adagio.

Zeg Oogjes die door uw volmaak - te straalen,
En glans, myn zieltje gansch verteeren doet,
Van waar komt Rozalyne uw gloed te haalen?
Zeg Rozalyn' van waar dien fellen gloed,
Die door zyn vonken (ô Toverlonken! ô Won-derbaarlyk licht,)
My 't hert vol vlammen sticht?

[p. 191]

 

2.

 

Ach! mogt-uw 's herten gloed den oorsprong wezen,

 

(Daar nooit, zo 't schynt, de min zich vesten zal)

 

Dan had ik hoop dat gy my zoud geneezen:

 

Maar, ach! uw borst, zo kil als 't bergkristal,

 

Kan zulke gloeden In 't hert niet voeden,

 

Die blaakende en om hoog

 

Weêr straalen door het oog.

 

3.

 

Of heeft myne eige vlam wel zulk vermogen,

 

Dat zy, terwyle ik uw gezicht aanschouw,

 

Met zulk een kracht van uwe aanminnige oogen,

 

Haar gloed zo fel te rug weêrkaatsen zou?

 

ô Straf weêrschynen! ô Smertlyk pynen!

 

Helaas! te fel en vlug

 

Keert zich dien gloed te rug.

 

4.

 

Komt my dien gloed weêr 't brandend hert door-breeken,

 

(ô Ramp! die in myn lyden schier vergaa!

 

En myne ziel zo straf en fel te ontsteeken?

 

Ach Rozalyn! myn Engel, toon genaê:

 

Ei, werd bewoogen Tot mededoogen;

 

Uw hertje werde ontroert

 

Om die zyn hel dan voert..

 

5.

 

Of zyn uwe Oogjes, die my dus ontmoeten,

 

Zo gloeijende en volglanzig van zich zelf?

 

Dan zal ik die als 't morgenlicht begroeten:

 

Ei, Oogjes, laat uw licht, van 't schoon gewelf,

 

In 't hert neêrschynen Van Rozalyne,

 

Eer dat uw gloed, door 't hert,

 

Yskoud, verwonnen werd.