Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

[p. 101]

Held Menelaüs bitt're zugten

Weêrgalmen door het boomryk lof:
Hoe dat Heleena is gaan vlugten
Met Paris, na het Trooische Hof.
Maar zweert dat hy 't de hooge muuren,
Of Troojens Hof zal doen bezuuren.

[p. 102]

Koning Menelaus
Klaagenden toorn over de schaaking van Helena.

Stem Pierro met zyn france bassen.

Unpoco Largo.

Ach! zo 't waar is,
Dat Paris Heleen,
Gemeen, En heen
Is, heeft me dien guit
Met loogen Bedroogen en lelyk gebruid.
'k Dacht of Hy kwam aan ons Hof,
Ter eere myn lof, Maar dit is te grof.
Ach! ach! wat schandig bedryf,
Het was hem om 't wyf
Alleenig te doen;

[p. 103]

Wie zou dat vermoên,
Dat deezen Trojaan,
Zo met myn Wyfje nog door zou gaan?

 

2. ô Helene! Waar heene

 

Trekt gy Van myn? Looft vry,

 

'k Heb lang al bespeurt

 

Die lonken, En vonken Daar Grieken om treurt.

 

Want al dat Hoffelyk mal

 

Van Paris gekal, (Ik barste van gal

 

Om 't loens geloer en geluip, Geneig en gestuip,

 

Zo scheef en zo schuin, Gepleegt in de Tuin)

 

En al dat gezoen

 

Paste geen Vrouwen van uw fatsoen.

 

3. 'k Zal dien Schaaker, Verzaaker

 

Van leer' En eer, Ik zweer)

 

Die, wyl hy Heleen

 

In Trojen, Flikfloojen Zal, scheuren van een;

 

'k Zal 't dik Trojaantje, met schrik,

 

Nog toonen dat ik Niet ben in myn schik;

 

En haar, die ritsige Snol, Met Paris, haar Pol,

 

Doen proeven myn' kracht En Oorelogsmacht:

 

Ja Trojen tot gruis

 

Maalen, En haalen die Hoer wêer t' huis.

 

4. 'k Zal myn Vlooten Vergrooten,

 

En gaan Aan 't slaan, Wel aan

 

Gy Grieken' (ô schand!)

 

Sa scheerje! Verweerje; steekt Trojen in brand!

[p. 104]

 

Speelt dan eens helder, val an:

 

Een Oorelogs Man Stelt al wat hy kan

 

In 't werk: sa maalt hem zyn brein

 

Als mostert zo klein;

 

En, is hy by haar, Rukt hen van malkaar!

 

Ulis en Achil, Lustig als Helden nu op den tril.