Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

Jorden en Griet.

Stem: Mamaatje lief: Mamaatje lief laat Kaatje.

Myn lieve Griet, Wat of het met jou Jorden
In 't ende nog zel worden?
Ik en weet het niet.
In 't ende nog zel worden?
Ik en weet het niet.
Ik smelt (als was Voor 't

[p. 94]

vuur) van jou schoon' oogen:
't Komt ook niet te pas, Dat jy met my
Blyft zongder mededoogen,
Daar ik zugt en schrei.

2. Al blyft jou hert Gelyk ien stiene Roelangt,

Dat doet 'er doch niet toe, wangt
Hoe jy harder werd.
Dat doet 'er doch niet toe, wangt
Hoe jy harder werd.
Hoe beter dat Myn traanen jou weêr meuken:
Ja ik zel jou plat
(Alwaar jy als Ien leng of stokvis) beuken,
Zaft en murw en mals.

3. Zie zulk ien kracht Zit in de minnemooker,

Of Kupidoos pylkoker, Schoon jy hem veracht.
Of Kupidoos pylkoker, Schoon jy hem veracht.
Als hy van leer Trekt, past hy wat te raaken.
Ja voor zyn geweer,
Wanneer hy schiet, Zel niemant troef verzaaken,
Maar jy acht dat niet.

4. Maar wagt, eerlang, Zel Kupido, dien bengel,

Op jou, myn zoeten Engel, Gaan zyn ouden gang.
Op jou, myn zoeten Engel, Gaan zyn ouden gang.
Hy scharpt en wet Ien van zyn beste pylen,
('k Heb 'er op elet) Ja hy zeljou
Van graagte nag doen kwylen, Om te zyn myn-Vrouw.