Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

[p. *6v]

Op den Vierden Druk van Jan van Elslands Gezangen

Gy die de Eedele Zangkunst mind,
Een liefvelyk gestreel der zinnen,
En in haar schoon behaagen vind,
Wild ELSLAND'S Helikon beminnen,
Waar op de Negen Muuzen staan
Te zingen met verliefde gorgels,
Dat zelfs Melpomene voortaan
Haar Treurzang slaat op bleide orgels;
Hier juichd en speeld het overal,
Geen droefheid mag den Berg genaaken,
De vreugden, blydschap en 't geschal
Vliegd op door Neerlands trotse Daaken,
Deez' Zanggodinnen om haar schoon,
Ziet gy ten vierdemaal herleeven
Als paarlen aan Apollo 's Kroon,
Zo reik met kunst en geest doorweeven,
Die na 's Mans dood nog eeven vier
Ja eeuwig zullen by ons blyven,
Alom gelauwerd met Lauwrier
En steeds bemind om haar bedryven.
Lees Zangers deez' vermaarde stof,
Of zingtse op geweiden Nooten,
Gy zult bekennen dat de lof
Van ELSLAND is hier uitgesprooten,
Zo blyft zyn Digtlier aan ons Spaar
Als die van Orfeus Jaar op Jaar.

WILLEM HESSEN.