Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen
(1667)–Pieter Elsevier–
Auteursrechtvrij
[pagina 240]
| |
Al te straffe Rosemond,
Nu mijn zieltjen is gewond
Van binnen, van binnen, van binnen.
2. Zal ick dan door mijn gebeên
Noyt komen in u gracy,
Soo en zie ick noyt het endt,
Van mijn droefheyt en ellendt,
Och lacy, och lacy, och lacy.
3. Ach volmaeckte Rosemond!
Ick weet geen troost te vinden,
Laat doch van u wreetheyt af,
Of ghy stort mijn in het graf,
Beminde, Beminde. Beminde:
4. Hemel ick en weet geen raet,
Mijn klachten zijn verlooren,
Ick zal sonder Medecijn,
In mijn droeve minne-pijn
| |
[pagina 241]
| |
Versmooren, versmooren, versmooren.
5. Kan ick niet mijn Rosemond
Bewegen met een suchje?
Ach mijn Rosemondje kom,
Anders raeckt u Minnaer om
Een luchje, een luchje, een luchje.
6. Laet ick u maer tot een kus
O Rosemond bekooren,
Soo is al mijn smert gedaen,
En ick sal weer gaen en staen
Als vooren, als vooren, als vooren.
7. Ach, hoe kan u killig hert
Soo onbeweeglijck wesen,
Daer ghy door u lieve mond
Lichtelijck mijn droefheyt kond
Genesen, genesen, genesen.
8. Laet u dan ô Rosemond,
| |
[pagina 242]
| |
Mijn smeecken overwinnen,
Dat ick al 't geleden leet
En mijn hertzeer weer vergeet
Van 't minnen, van 't minnen, van 't minnen.
9. Dan zal ick u waerde Lief
Altijdt als mijn Beminde,
Geven 't allerzoetst vermaeck,
Waer in dat ghy goeden smaeck
Zult vinden, zult vinden, zult vinden.
Uyt.
|
|