Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Aan een sekere schilder.

't COnterfeytzel van je Wijfje

Is te wonder net gemaakt,

En het hallef boven lijfje

Is naar 't leven wel geraakt:

'k Hebje lang na 't gat geloopen;

[p. 178]

 

Maer hoe veel men daer voor biet

 

Om u 't Stukjen af te koopen,

 

't Schoone gelt bekoorje niet:

 

'k Loofje duyvels bent bezeten

 

Met een domme jalouzy,

 

Want ik kan geen reden weten

 

Datje weygert de Copy!

 

Maer je zou me wel gerieven:

 

Vreesde ghy niet Speciael:

 

Dat ik daer door mocht verlieven

 

Op het rechte Principael.

 

 

 

P. Elzevier.