Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Wat dunkje van dien Trek? zey Barnabe.

JAn wou sijn Wijf eens slaen, maer hoor hoe gaeuw was Elsje,

Zy wees hem achter in, maer lichten eerst haer pelsje,

Dit bracht hem buyten spoor, wat perspectief is dat?

Riep hy! en sag haer wel een voet diep in haer gat.

Daer sal ik, riepse weer, terstont je neus in smeeren,
En maken van dit perspectief een bell videre:

Met greep s'hem na de broeck, en zey, mijn hartje lief,

Ik meende dese neus in 't ander perspectief.