Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Een UYL op een Kruck.

SIet vrienden! ziet! ay ziet! en let eens op dit Beest:

Zijn viese trony tuyght in hem een schranderen

Geest:

Hy poogt door 't fronsen, en het rekken van sijn leden
Te vollegen het spoor van Catoos staticheden;

[p. 156]

 

Hier zit hy alseen Vorst: sloeg maer de tong geluyt:

 

Want wijsheyt, en verstant zien hem ten oogen uyt.

 

 

 

P. Elzevier.