Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Aen de zoete Juffer en Poëtersse A.M.D.S.

GY meende lest my met een Dichjen te verrassen:

Doch 't wiert te recht gescheurt door u volmaekte handt,

Mejuffer ghy deed' wel: want 't zal my beter passen,

Hoewel gy my beschaemt in gauheyt van verstant.

Aen de zelve.

Op zoete Juffertjes te Dichten, is mijn leven:

Maer 't gaet behalven dat, al kreupel wat ik stel:

Zo'k op u dichten zou, gy moest daer stof toe geven,

Dat dichten is geen kunst, de Boeren kennen 't wel.

P. Elzevier.

[p. 34]

Antwoort van Juffer A.M.D.S.

IK kan het niet mijn Heer daer gy mijn meê beticht,

Het is maer spotterny het geen dat u mijn Nicht

Heeft op de mouw gespelt:

Daerom zo weet ik niet waer op u Vaersjen gelt,

Gy segt ik hebt gescheurt met mijn volmaekte hand,

En prijst my veel te veel in gauwheyt van verstant,

En zegt'er stout'lijk by dat ik u stof zou geven
Tot Dichten: Dat's een woort! wie heeft'er van sijn leven

Oyt zulliks meer gehoort?

Doch Dichten is geen konst, dewijl dat Boeren kennen;
Zoo is 't geen wonder, neen! al hoort men 't van Jan Hennen.

a.m.d.s.

Antwoort aen A.M.D.S.

HOe Duyker kan dat zijn, zeg S? dat Jan Hennen

Het Dichten zo wel als de lompe Boeren kennen?

[p. 35]

 

Dat is niet moogelijk! neen Juffer! 't gaet niet aen.

 

Het Dichten past Jan Hen zoo wel niet, als Jan Haen.

 

 

 

P. Elzevier.