Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

[p. 29]

Aan François Snellinx, op mijn vertrek na Haarlem.

HEt noodlot dwingt my nu te scheyden van het Sparen

Dewijl het my misgunt uw' tegenwoordigheyt:

Vaar wel, wy spreken dan elkander door de blaren:

Geen Oceaan zoo groot die onze lettren scheyt.

P.E.