Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Op de zelve.

't ZYn anders niet als Lauw're Drollen,

Die gy gedrolt hebt, Elzevier?

Gy laatze uyt uw' Herssens rollen

En smijt s'ons toe in wit Papier:

't Zijn Drollen voor Apolloos Kind'ren,

Smijt vry met Drollen, 't kan niet schâân,

[p. 15]

 

Zy stinkken, smetten, nog zy hind'ren:

 

Maar lacchen elkeen drollig aan.

 

 

 

Marg. L.