Serenade voor Lena

[p. 18]

[Nu wenkt zelfs Venus ontevreden]

Nu wenkt zelfs Venus ontevreden,
Zij, die de tiende penning kreeg
Van wat mijn oogst was hier beneden
- En 'k liet niet zóveel bedden leeg.... -

Zelfs meer: dit hart, voldoende deeg,
Dat zij het naar haar vorm kon kneden
En alles wat het heeft beleden,
Waar 't spijts vermoeidheid nimmer zweeg.

O, aan de verste grens gedrongen
Tussen de kijkdag en mijn schroom;
Door elke vrouwenhand gedwongen
Tot smaadschrift aan de vroeg're droom....

Loopt zo de weg van dichterjongen
Naar Lethes bovenstroom....?