Kyrieleis

[p. 37]

De ademhaling

De zoete deining van je keel
die rijst en daalt in ademhalen,
dit klein tekort, dit klein teveel,
gebaar, zo gans je eigen deel,
je eigen lied, niet te vertalen -
Vogel, die uit je zacht struweel
de snaar spant van zijn schuwe veêl
en die in onbegrepen talen
vibreert zijn zuivre pastoralen,
fluistert zijn geheim rondeel...

En de bekoring van dit heel
eigene van dit ademhalen,
dit wonder, dat ik bevend streel
en zwijgend zoek te achterhalen -

Zing aan mijn hart je ademhalen,
zoet instrument, geliefde veêl.