De weiden van Elske

[p. 43]

Silentium

Brevierend zwierden
stemmen de kruis
gang door. In den beginne
was er niets.

Hun gevulde magen,
aflaat en celibaat
gaven mij een valse verve

van groen van hoop
gedoopt in rooms rood.

Langzaam schiep het licht,
verdicht in een glazen schaal
zijn glas in lood.

Bij de hengstenbron
op de berg der dichters
gewon zo het woord
een zin die zwijgend was

en die mijn pen ontstijgt
in een taal van glas.