Een vrije huid

[p. 45]

Het juk van Cuypersaant.

Metromollen ondermijnen
zijn hoogtij van kerken
fallussen gericht
op de sublieme hemellichamen
met zwoegende zielen
foudralen voor de betere stand
in een hel van bont

Zijn tijdperk van koperen treinen
heur jurken in cypreshouten koffers
met jukbeenderen
en flanken van zij, de dagen
van sombere paarden

Met hekken om de Nachtwacht
komt de stad steen voor steen
- een gebed zonder end -
dichter bij God en zijn gast
heer op aarde

Wist P.J.H. Cuypers veel!

Onder de poort stond de violist
zijn haar in een staartje
een hoed voor het geld
Een kind op een fiets
gebogen in de wind
Dat was ik