Een vrije huid

[p. 13]

Waterloo Station

En de mol licht
voetig als woelmuis
van de metro
zo onrustig begraaft
zijn zieligheid zich
met shopping bag
ladies en affiches
voor onderweg
subway, stil
en onoprecht als
vergif voor blind
gangers op weg
naar een bestemming
nergens naar toe
of wel blije armen
aan het eind van
het vuile gat