Een vrije huid

[p. 7]

Lof der Zotheidaant.

Een wijf dat wijs wil zijn
is dobbel zot spot
zijn godin, de ezelin
besaust de Mores van de tijd

Haar cachot een kist
vol oude filosofen taaie
theologen en sofisten
saaie en onbekwaam

vermooide flemers
uit gods’ vlooientheater
in de nikskunde
onder valse naam

(een aap blijft een aap
al kleedt hij zich in purper)

Haar pen een staf
in een dans over de alpen
van het leven