Het XCVIII. harp-lied.
Toon. Wild uw stemme eens hoog op dringen.
NU wel aan! myn stam-genooten;
Span uw snàren om den lof
Te doen klinken, wyd en veer,
Zoo ontzagbaar inden stryd:
Van Dien Kòning, van Dien Grooten
Waereld-bouwer, Die zyn hof
Bòven alle sterren heeft,, en Die leeft
Uit zyn eigen kragt altyd:
Dien sterken,, wiens werken,
Vol wonder,, hier onder,, ons ronder,
En veel hooger munten uyt,
Als ooit zyn gedaan voor dézen;
Van zégen,, gelégen,, in't plégen,
Zoo van liefde als van gerigt,
Uit gevoerd en ons bewézen,
't Na-gebuurschap in't gezigt.
2.[regelnummer]
Toen Hy gunstig om ons dagte,
Goed en spoed, voor groot en kleen,
Als met volle stroomen af,
Toen zyn waarheid als den dag
Rees, en zulk een klaarheid bragte,
Die gansch Isr'el òverscheen?
Datmen heel dé Waereld door,, by 't gehoor,
| |
Wel zing dan,, en spring dan,
Na's Heeren,, begeeren, ter eeren,
Van Hem, Dien gy eigen zyt.
Schep nu volle zielen-vreugde:
Want 't is nu de regte tyd
Met kélen,, te spélen,, en kwélen:
Dat zig op het voor-geklank,
All't geschàpendom verheugde,
Brékende uit in lof en dank.
3.[regelnummer]
Speel met harp, viool en luiten,
Met Kromhooren en Kornett':
Dank-lust màke lust tot zang,
Dat gy raddé vingers roerd,
Op schalmey en schelle fluiten:
Blaas de dreunende trompet
Voor het aanschyn onze Gods,, Isr'els rots,
Nimmer van zyn grond gevoerd.
In poelen,, nu woelen, en spoelen,
Vreugdig langs haar boorden heen:
Laat nu alle menschen zònen,
Laat ook, als begaaft met ré'en,
En béken,, en kréken,, uit bréken:
Laatze klappen in de hand.
Laat de bergen vreugd betoonen,
Met te hupp'len door het land.
4.[regelnummer]
Zonn' en maan en lugt en wolken,
't Hémels heir, de sterren-trans,
't Zinge all' vròlyk uit de borst,
Dien Beheerscher aller volken,
Die den ring der aarden gansch,
Door zyn lugtige hémel-boôn,, voor zijn troon
Dàgen zal, op dat hy 't rigt,
Na waarheid,, in klaarheid:
| |
Want booze,, godd'looze,. alzoo ze
Zal hy van zyn aanschyn dryven,
Daar den vrómen zal bestaan:
Opspringen,, en zingen,, van dingen,
Nooit van eenig hert beseft,
Van een stand, waar in te blyven,
|
|