Walden in droom en daad

Walden-dagboek en notulen van Frederik van Eeden e.a. 1898-1903

[Hs. A′] 19 febr. Woensdag.

Aanwezig: Van Riet, Rypma, De Boer, Cornelia, Beyen, Van Eeden, Voet, De Haan, Aaltje, Trijntje, Hooftman, Manus, Jan de Graaf.

Van Eeden deelt mee dat het een gewichtige en onaangename vergadering is, om de uitkomsten van het finantieele onderzoek. Met de komst van De Koe is nu het overzicht van verleden jaar voltooid en de raming van dit jaar gemaakt. Daaruit blijkt dat de toestand niet op denzelfden voet blijven kan. Er zou een tekort ontstaan van 2000, en V.E. acht niet goed dat er gerekend wordt op zijn bijpassen. Hij heeft Zaterdag de laatste 1000 gestoort, en zal alleen nog de broeiruiten (500) betalen.

De Koe geeft zijn raming van de inkomsten op ƒ2900.-. Een

[p. 137]

tekort op de uitgaven van ƒ2000.-.

Om hieraan tegemoet te komen, moet vermindering van personeel plaatsgrijpen.

J. de G. tuin
De Koe tuin	- boekh[ouding]
De Boer tuin	- administr[atie] en kas
Van Riet	- gr[oente] verkoop, tuinwerk, smidswerk enz.
De Haan	- kippen en timmerwerk
Rypma	- vee en paarden
Aafjes	- bakker

Inkomsten geraamd op ƒ 3000.-, uitgaven op ƒ 3500.-. Dit saldo zal gedekt worden door pension.

Alleen de hoognoodige werkers (zie bovenstaande lijst) kunnen blijven. Deze lijst is eenstemmig opgemaakt door De Boer, De Koe, De Haan, De Graaf en Van Eeden.

De Koe raadt de vier overigen, die niet kunnen blijven, aan zonder wrok te vertrekken. Het is een zaak van noodwendigheid, niemand zou gebaat zijn als door hun blijven de geheele zaak ten onder ging.

Daarop wordt de vergadering gesloten.

J. de G.: Jan de Graaf.

pension: In de villa Cruysbergen was plaats voor pensiongasten.

zijn bijpassen: Van Eeden stopte zoveel mogelijk de tekorten van Walden, aanvankelijk met geld van zijn moeder, later ook met eigen extra-geld. Blijkens een aantekening in zijn Dagboek (12 oktober 1901) wilde hij bijv. de inkomsten, die hij zou ontvangen uit de Engelse editie van Van de koele meren des doods, aan Walden besteden. December 1902 schreef hij in zijn brochure Gemeenschappelijk grondbezit: ‘Ook is het onwaar dat deze onderneming zoo veel geld zou hebben verslonden. In drie jaren tijd, en met een bevolking wisselend tusschen 25 en 30 personen, is in 't totaal niet meer dan 5 à 6000 toegelegd, die uit mijn persoonlijke inkomsten gevonden werden en later weer in te halen zouden zijn, indien ik ze terug verlangde.’

de vier overigen: Over deze affaire vermeldde Van Eeden het volgende in zijn Dagboek (21 februari): ‘Moeielijke dagen omdat ik vier menschen van Walden moest wegsturen, waaronder lieve goeie jongens, vrienden van Martha en mij. Ik heb het mij zeer aangetrokken, maar ik erkende de noodzaak. Ik ben het nog niet te boven.’ En de dag daarop schreef hij: ‘Martha zeer gedeprimeerd door 't vertrek van Greven en Beyen. Ze deed

[p. 138]

wanhopig. Het was zeer moeielijk voor me. Ik voel dan zoo schuldig, dat ik haar leven bedorven heb.’

Die andere twee die weg moesten, waren Hooftman en Manus en van den Bosch. Zij waren alle vier ongehuwd.