Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen

(1664)–Joannes van Dyck– rechtenstatus



[pagina 79]
Om de tegenwoordige tijt waer te nemen, ende den toekomenden te vreesen.
Wijse: O Herderkens al soetjes, &c. Nu heb ick het leven Adieu, Adieu geseyt, En tree in d’eeuwigheyt; ‘t Lichaem is nu een lijck, Ia morgen stof en slijck, En in mijn edel bloedt Light nu den worm en vroedt. Och menschen, ‘t leven loopt gelijck een stroom! Och menschen, ‘t leven vlucht gelijck een droom! Och die hier naer het scheyden, naer sijnen laetsten snick Hadd’ maer een oogenblick! Och tijt waer zijde ghy? Die is nu heel voorby. En al mijn jaren groot; Die heeft de bleecke doodt. Och menschen, neemt toch uwen tijt wel waer! Och menschen daer is geen respijt hier naer! Nu moet ick (eylacy!) voor mijnen Rechter staen, Nu gaet mijn vonniss’ aen! Word’ ‘t daer al gehoort? Ia oock een ydel woordt, ‘t Quaedt dat verborgen waer? Komt dan in ‘t openbaer. Och menschen peynst toch op u laetste uur! Och menschen ‘t valt ons hier daer na soo suer!
[pagina 80]
Nu wensch ick eenen bergh of heuvel op my viel! Soo schroomt en beest mijn ziel. O Godts barmhertigheydt! O Godts rechtveerdigheydt! Isser dan geen gena’? Neen, het is al te spae’. Och menschen, peynst op ‘t vyer en helschen stanck! Och Eeuwigh, eeuwigh, eeuwigh is soo langh.