Gedichtjes voor kinderen(1849)–Prudens van Duyse– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 81] [p. 81] Kinderwensch. Had God een bietje my gemaekt, Met ligte kleine vlerken, Ik zou, wanneer de lente naekt En 't geurig bloemeken ontwaekt, Vol vlyt en yver werken. 'k Zoude ieder morgen lief en klaer Den dag my al benutten, En vliegen hier, en vliegen daer, En uit de bonte bloemenschaer Een schat van honig putten. Ik zou dit kostelyke zoet Den armen zieke bieden, En, even als de ryke doet By welbesteden overvloed, Vertroostte ik schaemle lieden. [pagina 82] [p. 82] Maer God heeft my een kind gemaekt, En gaf my geene vlerken. Die God, voor wien myn hartje blaekt, Gebiedt dat luiheid zy verzaekt Door 't kindje, mede aen 't werken. Dat wil ik, zynen naem ter eer, Myn oudren ten genoegen; Ik wil aen hunne les en leer Gehoorzaem zyn, en immermeer Naer 's Heeren wet my voegen. Is 't honigmaken my ontzeid, God schonk, by vele gaven, My 't daeglyksch brood vol liefdrykheid, En 'k mag een armen mensch die schreit, Schoon maer een kind, al laven. Vorige Volgende