Gedichtjes voor kinderen

[p. 72]

De vlinder en de mier.

By het lachend morgenkrieken
Zeide een vlinder, hupsch en fier
Aengesneld op bonte wieken,
Aen een arbeidzame mier:

‘Zie myn vlerken!

Blyf maer werken;

Nergens zyt ge wellekom.

Waer ik vliege,

En my wiege,

Volgen de oogen my alom.’

't Miertje zweeg; maer, toegesprongen,
Greep, met rapgesloten hand,
Naer den vlinder reeds een jongen,
Roepend: ‘Ha, ik ving u, kwant.

O, hoe vonkelen

En hoe kronkelen

Al die kleuren onder een!

[p. 73]

 

Welk een buitje!

 

Aerdig guitje,

 

Gy ontvlugt me niet, o neen!’

 

 

 

't Miertjen, onder 't kruid verdoken,

 

Sprak, wanneer 't den vlinder zag

 

Met een spelde 't lyf doorstoken:

 

‘Kan een kind zoo wreed zyn, ach!

 

Wie zyn schoonheid

 

Zoo ten toon spreidt,

 

Vaert ellendig menig keer.

 

Ik leef rustig,

 

Ik werk lustig;

 

Wat verlange een miertje meer?’