Gedichtjes voor kinderen

[p. 68]

Het pachthof.

Wat vrye vreugd
Biedt ge aen de jeugd,
O pachthof, niet!
Komt eens, en ziet
Hoe, bly bezield,
De voorhof krielt
Van groot en kleen,
Al ondereen.
De zwaluwnest
Hangt vastgevest
Juist onder 't dak;
De spys ontbrak,
De moeder keert,
Die honger weert,
Vol liefde heen.
De musch, alleen

[p. 69]

 

Gezeten, roept

 

Op andre, of snoept.

 

Den grachte langs

 

Loopt menig gans,

 

En kwaekt, en doet

 

Aen 't gras zich goed.

 

De hen klokt hier,

 

En waekt zoo fier,

 

Vol moedermin,

 

Op haer gezin,

 

By 't minst gevaer

 

Geprest rond haer.

 

Wat haengekraei!

 

Ziet nu, hoe fraei

 

In genen vliet

 

Elke eende schiet,

 

En plast en platst,

 

En duikt en klatst.

 

De blanke zwaen

 

Dryft ginder aen

 

Met grootschen zwier:

 

Wat heerlyk dier!

[p. 70]

 

'k Bemerke nauw

 

Dien trotschen pauw,

 

Hoe schoon die zy!

 

Kom, duifje, vry;

 

Kom, pik gerust

 

Naer luim en lust

 

Hier uit myn hand.

 

Gelukkig land!