Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1238]

343. Lieve gebierman, goy-e-gai mee?

A.

Lieve gebierman, goy-e-gai mee
ons kermisvolk inhoalen?
Komde gai nie, zoo blijfde gai doar,
we selleder nie noa toalen.

B.

[p. 1239]

 

Lieve gebuereman komde gij meê

 

ons kerremisvolk gaen halen?

 

Komen zij niet, zoo geen verdriet,

 

wij zullen hen niet meer vragen.

C.

1.
Lieve gebierman goade-ge meê
ons kermisvolk goan hoale?
Goade nie meê, dan blaifde-ge thuis;
we zulle er niet noar vroage.

2.
Zaïde-ge nie me mai ziester getraaid?
Zaïde-ge nie mai zwoager!
- 'k Ben er getraaid, moar 't is mai beraaid,
al op ne vastenoavond.

3.
Vastenoavend is ne zot;
Poasen is nen heere;
Sinksen is nen edelman
al me zaïn beste kliere.

2, 1. met mijn zuster getrouwd. - 3, 2. Paschen. - 3, 3. Pinkster. - 3, 4. met zijne beste kleederen.

Tekst. A.

Prudens van Duyse, Nagelaten gedichten, II, Reinaard de Vos, op het vers: ‘Wat aanklacht mag daaromme wezen?’ bl. 13 (naar Willems' uitgave van Reinaert de Vos, v., 246: ‘Wat tale mach daeromme wesen!’), teekent aan: ‘De tekst stelt tale, in den zin van klacht: het verbum talen beteekent ook, in de volksspraak, vragen. In een oud, nog te Dendermonde, mijne vaderstad, voortlevend kermisliedeken luidt het: ‘Lieve gebierman’, enz. (zie hierboven), d.i.: ‘lieve gebuurman, gaat ge mee ons kermisvolk inhalen? Komt gij niet, zoo blijft ge daar, wij zullen er niet naar vragen.’

Melodie.

Zooals ik de zangwijs van mijn vader leerde.

Tekst en melodie. B.

Klemens Wytsman, Anciens airs et chansons populaires de Termonde, 1868, nr. 10, bl. 7.

Volgens een hs. van ± 1830, uitgaande van Pieter Lodewijk Loret, gewezen beiaardspeler van Dendermonde, aldaar overleden den 8^sten Maart 1895 in den ouderdom van twee en negentig jaar, en dat mij door zijn zoon Emile Loret, thans beiaardspeler derzelfde stad, welwillend werd medegedeeld, klonk de zangwijs - hier zonder de bas weergegeven - in dezer voege:

[p. 1240]

Tekst. C.

Biekorf, ‘Dit is een leer- en leesblad voor alle verstandige Vlamingen’ ... I, 1890, bl. 144: ‘Volksliedje dat voor dertig, veertig jaar in de straten van Dendermonde door de lustige jongens gezongen werd onder 't slaan van nen Dendermondschen flikker’; - J. Broeckaert, Dendermondiana, overdruk uit Gedenkschriften van den Oudheidskundigen kring ... van Dendermonde, II (1894), bl. 17, zelfde tekst, doch niet in dialect, naar een afschrift van het einde der XVIII^de of het begin der XIX^de eeuw.

In het 17^de-eeuwsche lb.: Den eerelycken pluck-vogel, Brussel, J. van de Velde, z.j., vindt men bl. 243, als wijsaanduiding: ‘Lieven gebuer'man, gaedy niet me, etc.’, voor een lied met vijfregeligen strophenbouw, aanvangend:

Weeldig Hansken, die quam my
gister avont vryen,
maer 't quam uyt op filtery:
hy socht my ,, als een pry,
schandigh te verleyen.

In dezelfde verzameling bl. 207, treft men aan als stemopgave: ‘En hebdy niet myn' suster ghetrouwt’, voor een lied met achtregeligen strophenbouw: ‘Myn lief, mijn duyfken, mijn vriendin’. Misschien slaan deze wijsaanduidingen op twee verschillende liederen, die in tekst C hierboven zijn ineengeloopen.