Een bewys dat beter is eenen goeden crijgh, dan eenen gheveynsden peys

[fol. G4r]

Besluyt-reden by den Poeet oft Dicht-stelder.

TIaer sesthien hondert net, vvas tLandt seer aenghevochten,
Met den geveynsden peys, die sy van veirs by brochten,
Op hoop dat daer door tvvist sou vallen in het land.
Eendrachtich bleven sy, sy namen by der hand
Den trouvven Raed, die haest den goeden Crijgh vervvecten.
De vvonden vvaren versch die dne peys noch bevlecten,
Van de feest van Parijs, en den vreed' van Dom Ian.
En voor het Spaensch bedroch soo vreesden yder man.
Om eenen vasten peys behoort elck een te vvenschen,
Maer eylaes het bedroch dat verschrickt alle menschen,
En maeckt dat niemand hem op den peys en betrout.
Ia alsmen van peys spreeckt elck een vvord zijn hert cout,
Mids soo veel valscheyt groot soo menich vverf bedreven.
Ia den peys die doet schier der vromen herten beven.
Als hy voor ghestelt vvord, elck een sorght voor bedroch,
Men vreest al om voor doud quaed Bloed-dorstich soch,
Dat onsen vyand heeft soo hittich in ghedroncken.
Alsmen van vreed vermaend, behoord ons hert tontfoncken
Als een ghevvenste saeck, maer tis seer ver van daer
Daer en is gheen trou dat vveeten vvy voorvvaer,
Sy hebben anders niet dan groot bedroch gheploghen,
En tvvaer te laet bedacht, als elck een vvaer bedroghen.
Hier door is Land meer tot Crijgh dan peys ghesint,
Ghevvaerschout dat het niet sou sijn al siende blint,
En souden Godes vvoort en vrijheyt dan verliesen,
Maer liever goeden Crijgh voor valschen peys verkiesen.