Het goud der gouden eeuw

Deuntje

Als Jan Sijbrech zou belezen
En haar sprak van liefde an,
Zei ze: Ja maar Janneman,
Zoude het reine liefde wezen
Die gij mij geeft te verstaan?
Reine liefd' kan niet vergaan.

[p. 265]

 

Reine liefd' van de allerreinste,

 

Zeide hij, Sijbrech, bolle meid.

 

Wel, zei zij, dat's goed bescheid;

 

't Huwelijk is op 't allerheinste;¹⁾

 

Jan, ik wil 't met u bestaan:

 

Reine liefd' kan niet vergaan.

 

 

 

Vijftig builen in twee slagen

 

Smeet²⁾ hem laatst de boze feeks

 

Met een wakkre sleutelreeks.³⁾

 

Als hij toen begon te klagen,

 

Zei ze: Jan, wat gaat u aan?⁴⁾

 

Reine liefd' kan niet vergaan.

 

 

 

Ze heeft een zweep ontboôn uit Polen,

 

Die ze bij haar kammen hangt;

 

Als haar dan een lust bevangt,

 

Zeit ze: Jan, licht op uw zolen;

 

Hippelt luchtig, onbelaân:

 

Reine liefd' kan niet vergaan.

 

 

 

Jan bestond zijn wijf te vragen:

 

Was het u al reine liefd'?

 

Sijbrech zeide: Ja 't, ontdieft;

 

Daarom moet gij mij verdragen

 

Als ik lust heb wat te slaan:

 

Reine liefd' kan niet vergaan.

 

 

 

Wel, verdraag dan al mijn smijten,

 

Zeide Jan, en stelde doe⁵⁾

 

Ook een bos met sleutels toe.

 

En als zij begon te krijten

 

Kreet hij weer daar tegenaan:

 

Reine liefd' kan niet vergaan.

 

 

 

Wilt gij reine liefd' doen duren?

 

Voegt er reine liefde bij;

 

Want de liefde aan ene zij

 

Kan in korte tijd verzuren.

 

Hangt ze beide zijden aan:

 

Reine liefd' kan niet vergaan.

pieter cornelisz. hooft (1581-1647)

1) zeer nabij

2) sloeg

3) sleutelbos

4) wat overkomt u?

5) toen