Het goud der gouden eeuw

[p. 244]

De ware schoonheid

De schoonheid van een zacht gemoed
Dat, opgescherpt¹⁾ in puik van eedle zeden,
Ten deel heeft wijs beleid en reden,
Van hemelspijs²⁾, die zielen sterkt, gevoed,
Is waarder dan het mild koraal
Van rozelippen, zoet op³⁾ minnetaal,
Of poezlig leliewit, of wondende ogen,
Waardoor het hart
Blijft opgetogen
In de minnesmart
Die heerlijkheid is zonder duur;
Een nevel kan haar gloeiendheên bederven,
Gelijk de lucht de waterverven;⁴⁾
Maar 't zieleschoon is godlijk van natuur.
Die luister volgt in 't ondergaan
De zomerzonne, om schoner op te staan,
Die zich van gene schaduw laat bevlekken.
Zo zal de deugd
Ter glorie strekken
Aan de schone jeugd.

johannes antonides van der goes (1647-1684)

1) geoefend

2) door

3) begerig naar

4) de kleur van het water