Helikon. Bestaande in zangen, kusjes en mengel-rijm

[p. 24]

Maai-Lied.

Toon: Karileen.

I.
MAjaas
Troon bevloert de wijde weerelt,
Hare Zegenstandaart reikt,
Van daar de goude bruit,
Haar licht ontsluit,
Tot daarz' hare glans met duisterheit bedijkt;
Schoon haar Kroon
niet

[p. 25]

met een lichte weerelt
Van gesteente is ommevaan,
Hoewel haar vruchtb're vuist
Geen schepter kruist,
Die met eenen Oegst van Paarle
is overlaân,
Nochtans haar woondoel,
Met geblomt bespreit,
Meer als een Troon-stoel
Yders ogen

[p. 26]

vleit,
't Gewas,
Zelfs 't gras,
En lover-ruigt,
Verheugt,
Aan de jeugt haar waardigheden tuigt.

II.

Karinel

Geleit haar nucht're schapen
Langs het Silviaansche dal;
Maar zie; ai! zie, hoe zoet,
Haar Kloris moet;
Kust en omhelst haar, toont een blij geschal:
Doricell'
En kan geen vreugt meer rapen,
In d'Hoofsche ydelheit,
Komt afgedwaalt ter stè,
Daar Karilè
Met Floriaan haar grage beesjes weit:
Haar teder Hartje
Voelt een Minne-vonk,

[p. 27]

 

Opent haar smartje

 

Met een zoet gelonk,

 

Aan dien,

 

Om wien,

 

Zij d'Hoofsche pronk

 

Verliest,

 

En verkiest,

 

Voor een Troon, een Linde-stronk.