Helikon. Bestaande in zangen, kusjes en mengel-rijm

Aan den Hoogdravenden Digter, P. Dubbels.

HOvaardig op zijn snaargeluit,

Wel eer, dorst Orpheus nederklimmen,

Vit liefd' van d'afgestorven bruit,

Bij 't naar gespook der helsche schimmen.

Gij die rontom de weerelt leest

Die met een opgetogen veder

Tot bij de grote Goden zweest,

En trapt de nijd van boven neder,

Ontrukt mij van der Katten Rhijn.

Laat Orpheus spelen op zijn snaren,

'k Zal aan uw' Luit gebonden zijn,

En komen niet tot hem gevaren.

A.M.