Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
E. van Moerkerken

Parijs, 5 of 12 juli 1936

Geachte Heer,

Dank voor de gezonden foto's.^1. Ik zou meer van uw werk willen zien; deze twee proeven lijken mij aardiger als ‘idee’ dan geslaagd als camera-kunst. Misschien hebt u ze daarom wel voor mij uitgezocht?

Wat u over die arrivisten-ironie zegt (arrivés-ironie is juister) is heel aardig. Wat de ‘lachspiegel’ betreft,^2. daar zit een subtiele redenering aan vast, waarover we het nog wel eens zullen hebben als ik u weer zie. Lange brieven schrijven gaat me steeds slechter af; en ook ik zou meer van u af moeten weten dan ik nu doe. Maar met 1 Oktober a.s. verlaat ik Parijs, al weet ik nog steeds niet waarheen.

Geloof mij, met vriendelike groeten, gaarne uw dw.

EduP.

Ik weet niet wie over die surrealistiese tentoonstelling in Londen geschreven heeft; ik meen dat de korrespondent in Londen van de N.R.C. een zoon is van prof. Huizinga.^3.

Parijs, Zondag

1. Anecdotisch-surrealistische foto's met de bijschriften: ‘Octroi de Paris’, ‘“Het leven is mooi”’ en ‘Noordzee’. In E. van Moerkerken, Reportages in licht en schaduw. Met een voorwoord van S. Carmiggelt. Amsterdam 1947, nr. 69, 81 en 94.

2. ‘Niemand heeft geweten dat hij, toen hij om mijn personnages lachte, om mij gelachen heeft’ (Gogol), door DP aangehaald in het nawoord van Bij gebrek aan ernst. Herz. dr. Brussel etc.: Stols 1932 (Vw 1, p. 295 als motto).

3. J.H. Huizinga, zoon van prof. J. Huizinga, Londense correspondent van de NRC., ‘Surrealisme in Londen’. In NRC van 16 juni 1936 (av.); over een internationale, surrealistische expositie in Burlington Galleries te Londen van 11 juni tot 4 juli 1936.