Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
G.O. Tissing

Parijs, 20 mei 1936

Parijs, 20 Mei '36.

Beste Adé,^1.

Van Ferdy kreeg ik (gisteren pas) je adres. Ik dacht dat je niet in Europa gekomen was,^3. maar goddome! het is wel zoo, en je laat me stikken. Het is fraai...

Hoe dan ook, hier is mijn adres, als Ferdy het je niet mocht hebben gegeven of als je het mocht zijn kwijtgeraakt: boulevard Murat 88. Ik zit hier nog maar tot 1 October a.s., daarna ga ik zeker weg; waarheen is nog onbekend. Als je Parijs mocht willen zien, kom dan gauw, want het is nu heerlijk hier, juist in den zomer. Je kunt bij mij logeeren, en in een kamer die heelemaal losstaat van ons appartement, zoodat het niet vrijer kan (het is zelfs in het huis ernaast, op de 7^e verdieping, met prachtig uitzicht, vlak bij het Bois de Boulogne, en er is een lift).

Laat in ieder geval gauw wat hooren, anders denk ik dat de een of andere demon dit briefje heeft opgegeten, en passant. Mijn vrouw Bep wil erg graag kennis met je maken, en ik denk dat jullie uitstekend met elkaar zullen opschieten. Kom ook met mijn nieuwe zoontje spelen, dat al iets ouder dan een jaar is.

Als je hier komt, hoeft het je dus alleen de reis te kosten; je kunt bij Cook misschien een kaartje koopen met recht op langer dan 10 dagen verblijf en toch aller-et-retour.

Veel hartelijks vooruit van steeds je

Eddy

1. Garmt Otto (Adé of Dé) Tissing, jeugd- en schoolvriend van DP, had drie broers (Feicko, Johan en Bas) en twee zusters. Zijn vader, Otto Tissing, was onderwijzer in Bandoeng. Feicko en Adé komen in Het land van herkomst voor als Taco en Eelco Odinga. Alle vier de broers studeerden in Europa en volgden vervolgens een Indische loopbaan. Feicko werd ambtenaar op het Nederlandsch-Indisch departement van Economische Zaken. Na een avontuurlijk bestaan werd Adé employé op een thee-onderneming, vervolgens waarnemend administrateur van een rubber- en thee-onderneming en administrateur van de onderneming Rantjasoeni bij Bandoeng.

3. Op het gebruikelijke Europese verlof, waarop ambtenaren in Indische dienst en de meeste gesalarieerden eens in de zes jaar recht hadden.