Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
J. Greshoff

Parijs, 8 december 1935

Parijs, Zondag.

Beste Jan,

Het einde voor Gilles zal zeker wel zooiets als Morlanwelz zijn,^1. maar voorloopig is hij daar te klein voor. Jouw jongens waren ouder, hadden elkaar, kwamen thuis in een behoorlijke omgeving; de arme G. heeft niets van belang om hem te troosten. Het is ook niet zoozeer het rapport dat mij hindert, dan wel het gevoel dat ik zelf niets voor hem doen kan (ik bedoel: controleeren, met hem praten of zoo).

B. zegt dat ze altijd erg beschaamd is als ze complimenten krijgt op het gebied van liefheid in moeilijke dingen, etc. - omdat Atie haar op dit gebied met kilometers slaat. Dit lijkt mij zeer juist.

Je bent een zalige optimist, als ik een pess-idem ben. Die verbinding duurt minstens 3 kwartier + 10 minuten loopen van de porte d'Auteuil naar ons. Dus ± een uur. Let eens op.

Prettig bericht over Arthur Jr.^2. Ik heb Arthur Sr. uit Bretagne geschreven. Sindsdien geen bericht.

Ik denk er nu over om mijn stuk over Nap. aan de Groene aan te bieden.^3. Of heb jij daar erover geschreven? Deze concurrentie tusschen ons is wel komisch!

Het gaat beter, vandaag. En met UEd.? Hart. groeten van je

E.

1. Kostschool in Luxemburg, waar de twee zoons van Greshoff en later ook Gille verbleven.

2. Arthur van Schendel jr. had een aanstelling aan het Rijksmuseum gekregen als wetenschappelijk assistent.

3. ‘Napoleon en het vrije woord’. In De groene Amsterdammer van 8 februari 1936 (Vw 5, p. 94-101).