Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
J. Greshoff

Parijs, 6 november 1935

Woensdagavond.

Beste Jan,

Ik krijg een brief van den broer van Hellens dat hij van jou weet dat ik een vertaler zoek, dat hij probeeren wil,^1. en of ik hem nadere details wil opgeven.

Vóór ik dat doe: denk jij dat hij het kan? Voor zoover ik weet is hij schilder, en hij zal misschien nooit iets vertaald hebben. Wil die mevrouw Chandler definitief niet? Ik zou in ieder geval graag zien dat je, als van Ermengem het probeert, nog even deze punten met hem bespreekt:

1.	Ik kan er maar weinig voor geven. Het is absoluut niet zeker dat ik een uitgever ervoor vind, dus... En zelfs een uitgever zal er niet veel voor geven, zoodat het voor mij verlies blijft.
2.	Ik behoud mij het recht voor de vertaling heelemaal te herzien; misschien moet ik zelfs in de compositie van het boek groote veranderingen aanbrengen. - Toch moet het boek daarom niet slecht vertaald zijn, want dan wordt het opwerken hier eindeloos en zouden Pia en ik het misschien net zoo goed direct zelf hebben kunnen doen.
3.	Het boek is heel moeilijk weer te geven, juist omdat het natuurlijk en toch in stijl moet zijn. Doet de vertaler het tè mooi dan wordt het ‘guindé’, doet hij het te slordig dan wordt het ‘plat’.
4.	Ik moet de vertaalde tekst getypt hebben, met breede marge en ruime interlinie, zoodat wij niet bij eventueele verbeteringen of opmerkingen alles moeten overschrijven.

Wat ik wil is dus een fransche ‘grondtekst’, maar die goed moet zijn. Als sommige details niet kloppen is dat heelemaal niet erg, maar de toon moet er zijn, zoowel voor de herinneringen als voor de dialoog.

Ik kan hem dit niet allemaal per brief uitleggen, vooral waar ik hem niet ken. Zou jij dus een afspraak met hem willen maken, hem een ex. van Ducroo willen laten zien, en deze punten behandelen, met wat je er zelf bij te zeggen hebt misschien. Voorbeeld: de vertaling van Larrios^2. was vrij correct, en gaf de gevoeligheid nogal aardig weer, maar was in stijl en woordkeus heelemaal ontkleurd. Zooiets kan hier natuurlijk nog veel gemakkelijker.

Kan je Marc Eemants dan ook vragen of hij zijn ex. terug wil geven? Dit kan zeker telefonisch. Als je denkt dat het met Van Ermengem gaat, laat Eemants hèm dan gewoon het boek opsturen. Boulevard d'Ophem 1, Stockel.

Schrijf mij, als je Van E. gesproken hebt, naar Bretagne. Vandaar stel ik mij dan verder met hem in verbinding. Maak dan ook de prijs met hem af. Maar fl. 300. is wel het maximum dat wij eraan kunnen besteden. Liefst fl. 250.

Chiaromonte gaf mij zijn antifascistische lezing,^3. die hij graag vertaald en in Holland gepubliceerd zou zien. De vraag is: waar? Heb jij daar idee van? Ik wil het stuk - dat lang is - graag voor niets voor hem vertalen, maar niet als het daarna moet blijven liggen.

Hartelijke groeten van je

E.

1. Nadat Marc Eemans van een Franse vertaling had afgezien, maakte de schilder-kunstcriticus en schrijver Franz van Ermengem (1893-1985; ps. François Maret) een proefvertaling van Het land van herkomst. Na enig overleg gaf DP zijn fiat voor een vertaling van het hele boek, die het uitgangspunt zou zijn voor de revisie door DP en Pia. De brieven van DP aan Van Ermengem zijn door Van Ermengem niet ter publicatie afgestaan.

2. J. Slauerhoff, ‘Larrios’. In Écrits du Nord 1 (1935) 2 (juillet), p. 139-163. Vertaald door Van Ermengem; met een voorwoord van J. Greshoff.

3. Nicola Chiaromonte hield op 23 september 1935 voor de ‘Sociëteit voor Culturele Samenwerking’ te Den Haag een lezing over het fascisme.