Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
J. Greshoff

Bellevue, 21 mei 1933

Bellevue, Zondag.

Beste Jan,

T.V. is gisteren met zijn vrouw bij ons geweest. Zijn vrouw is toch ook erg geschikt; ik ken dit soort wel. Jammer genoeg had Bep een afspraak voor mij gemaakt om 4 uur met den dokter van Malraux, omdat zij zich ongerust maakte over nieuwe hartkloppingen van me. (Het is niet erg, maar ik moet toch een behandeling ondergaan.) Zoodoende moesten de T.V.'s eerder weg dan mij lief was, en hebben we wat al te zeer over zaken alleen gesproken. Het ziet er alles bijeen toch nog lang niet rooskleurig uit. Maar T.V. is een beste kerel; en wij hebben nu toch maar besloten om alvast Herman zijn congé te geven, wat ik gelijk hiermee doe.

O ja, voor ik het vergeet: heb je de 2 exx. ‘stellingen’ ontvangen, voor Nijkerk en voor jou, die ik je zond in een lange enveloppe? Heb je die voor Nijkerk doorgegeven?

Vanmorgen kreeg ik je bespreking van de Uren,^1. waarvoor veel dank. Ik ben werkelijk gevoelig voor de manier waarop je voor mij opkomt, maar, naast zéér goede en juiste dingen, ben je weer flink voor het Nederl. publiek doorgehold naar de àndere vergissing. Zóó'n lam en zóó'n cherubijn, zóó'n edel en wit en alleen maar biechtend Edje ben ik nu toch niet! Ik ben bang dat je, om mij schoon te wasschen in de oogen van een honderd braaf-Hollandsche kazen, mij antipathiek maakt en op mijn beurt ‘schijnheilig’ in de oogen van 4 of 5 menschen op wier opinie ik gesteld zou zijn. Ik weet tenminste drommels goed hoe ik partij zou kunnen trekken van een deel van deze beweringen van je, als ik den heer Coster tegen den heer du Perron te verdedigen had. Waar blijft het gezonde principe van Chamfort: ‘Il faut avoir l'esprit de haïr ses ennemis’?^2. Jammer ook dat je dat verdomde ‘kasteel’ er weer eens even in zette; waarom nu niet gewoon ‘Gistoux’ - jij en ik weten toch goed genoeg dat het tenslotte een villa of landhuis is en niet een ‘kasteel’ in Hollandsche beteekenis? Ik vind het uitstekend dat je wijst op al het werkelijk ònpersoonlijke in mijn aanval, op het wezenlijke karakter (onderin) en zoo, en dat doe je ook zeer goed. Maar dan opeens gaat die pen van je verder, en je schrijft als een ‘partijgenoot’ voor de verblufte scharen en zegt allerlei dingen die geen oogenblik waar zijn, en die toch heusch door den eersten den besten lezer met ‘gezond verstand’ kunnen worden ‘ontzenuwd’.

Denk nu niet dat ik ontevreden ben; tenslotte vind ik alles weer best. Maar ik schreef het je al eerder: ik ben langzamerhand zat van het heibelen tegen de Hollandsche botterikken; ik ga ècht schrijven voor ‘the happy few’, voor zoover ik dat tot dusverre niet deed. Het redacteurschap van Forum is gelukkig volgend jaar van mij af, en redacteur of niet, ik heb nog maar twee stukken te schrijven voor den heelen verderen jaargang.

Later meer. Hartelijke groeten, ook van Bep, en aan Atie, een hand van je

E.

1. In Nederland 86 (1934) 2 (februari), p. 91-96.

2. Sébastien-Roch-Nicolas Chamfort, Oeuvres principales. Paris 1960, p. 38.