Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
H. Marsman

Bellevue, 23 maart 1933

Bellevue, Donderdag.

Beste Henny,

Dit in haast - tusschen ‘de bedrijven’ door!

Het fragment dat je aan Menno zond: Soirée, vond ik werkelijk nogal slecht. Het is erg onhandig-Hollandsch van schrijftrant, en ernaast, als beeld van de Fransche ‘wereld’, - misschien lijkt dit alles erger, omdat het een fragment is, ik herinner me bv. dat De Verzoening der Beesten^1. van Van Wessem mij rot leek apart, en later heel goed in het verband met de rest; maar daarom juist, stuur liever een heeleboel en laat ons de fragmenten kiezen. Ik vraag natuurlijk niets liever dan er zooveel mogelijk van te plaatsen, ook als het niet was om je pecuniair bij te staan.

Je brief aan De Kring^2. is best, al heb je het toch wel erg lang gemaakt voor dat zoodje bij elkaar. Ik heb er mij erg mee geamuseerd, en zie de lui van de directie er al over delibereeren. Maar iets Don Quichotterigs zit er wel in - dat maakt het wschl. juist zoo sympathiek.

Ik schrijf hard aan Ducroo. Dumay, Ducroo, wat een mooie namen. Het lijkt niets op Dumay, stel je gerust. Je onderschat anders sterk de stijl van Dumay, en zelfs wat Menno te zeggen heeft - maar ik denk dat dit komt door de versnippering in het tijdschrift.

Die Fransche juffrouw van Vic^3. is mij totaal onbekend. Maar de opinie van Vic over proza-werken is voor mij (na Dekker, Henriëtte van Eyck, juffrouw Josselin de Jongh(!)^4. en God weet wie nog meer) ‘nietig en van onwaarde’.^5. Dus, ik zal ernaar informeeren, maar stel je er in Godsnaam niets van voor. De titel is al afschuwelijk!

Arthur Ducroo alleen doe ik zeker niet. Maar misschien vind ik een geheel andere titel.

Wat zijn die ‘pieken’ van Donker in het Bulletin?^6. Kan je ze me niet eens sturen? Ik zie hem graag ‘piekend’. Mijn Uren zijn officieel nog niet uit, en met Stols is het altijd hetzelfde. Zoodra ik de 2 boeken^7. heb, stuur ik ze je. Bep komt niet meer tot lezen voor haar plezier en zal je de Radetzky-marsch spoedig terugzenden.

Hartelijke groeten, ook between the wives,

en de hand van je E.

La Condition Humaine van Malraux wordt ongetwijfeld het grootste boek van de heele Fransche literatuur sinds jaren, en zeker van dezen tijd en van zijn generatie. Het wordt wel 2 × zoo goed als Les Conquérants; het is veel rijker nog en veel afwisselender door de verschillende personages, het is volkomen ‘rijp’, zelfs voor Malraux, die Les Conquérants op zijn 26^e jaar schrijven kon. Maar ook hier zie ik hoe de publicatie in tijdschrift de boel verwateren en verzwakken kan.

1. Hoofdstuk uit Lessen in charleston.

2. Gepubliceerd in Tirade 20 (1976) 214 (april), p. 272-274. Marsman sloeg een uitnodiging van het bestuur van De Kring af om zijn zienswijze toe te komen lichten.

3. In ‘Kroniek van het proza’ in de NRC van 18 maart 1933 (av.) werd Denise Fontaine's roman Rivages du néant besproken.

4. In ‘Kroniek van het proza’ werd op 29 juni 1932 Maurits Dekkers Reflex besproken, op 5 november 1932 Henriëtte van Eycks De kleine parade en op 18 februari 1933 Het antwoord van K.H.R. Josselin de Jong.

5. Door DP vertaalde uitdrukking ‘nul et non advenu’, waarvan Malraux zich vaak bediende.

6. CB bevatte in deze tijd korte, niet ondertekende stukjes, waarin uitspraken of gedragingen van schrijvers werden becommentarieerd, meestal onder de titel ‘Critisch curiosum’. In het maart-nummer van CB werden Marsman en DP aangevallen. Van de laatste werd de volgende uitspraak geciteerd: ‘(Als het nieuwe regiem mij mijn boeken wil afnemen) hoop ik den moed te vinden meteen te sneuvelen vóór mijn bibliotheek, na een paar van die nieuwe burgers te hebben opgeruimd’.

7. Uren met Dirk Coster en Tegenonderzoek.