Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
H. Marsman

Gistoux, 10 juni 1931

Gistoux, Woensdag.

(Ik ben hier nog 10 dagen.)

Beste Hennie,

Afgesproken: ik houd de copie aan, spreek er medio dezer met Stols over, als hij terug is, en in Aug. met jou; misschien moet de indeeling bij nadere beschouwing ook nog anders? Ik zal Vera vast doorkijken; als je in Aug. hier bent, heb ik er dan nog de nrs. van Juni en Juli bij; de tekst van de V.Bl. is n.l. wèl zoo prettig, om na te kijken, als je getypte copie.

Graag dat stuk van jou over mij (werd je dat ingegeven door het bezadigde gelul van Anthonie over ons beiden?)^2. - maar dan niet in Vriend of Vijand, waar ik zelf al een nawoord voor schreef. - Maar wat denk je van een nawoord^3. voor het 3^e deel: Tegenonderzoek, dat met het Gesprek over Sl. begint, en waarin onze polemiek voorkomt, plus de stukken over jou: dat wat ik reeds schreef en dat wat ik nog schrijven ga? Daarin dan, niet een voorrede (dat zou het effect bederven), maar een nawoord van jou over mij. Als je je nu geïnspireerd voelt tot dat stuk, doe het dan nu; we houden het dan zoo lang aan. Volgend voorjaar kan het deel verschijnen.

Of wil je in Augustus? je kunt dan de copie bij je nemen, in het pension. Slau is wschl. dan hier.

Geloof je dat Vic in de redactie wil?^4. Had hij niet eenige bezwaren tegen Van Wessem? Moeten we Slau niet vragen?^* Nu het zoover is, vind ik deze reorganisatie wel erg zielig voor Binnendijk; laat die zich er zoomaar uitkeilen? Enfin, ga je gang en ik hoor dan nog wel wat de uitslag is. Ik zal mij pas voor de zaak interesseeren als het uitgebreide tijdschrift bestaat; al dan niet als redactielid, want heusch, het kan mij niets schelen; liefst zou ik zelfs gewoon medewerker zijn. Ik heb n.l. duidelijk het gevoel dat ik de eerste jaren heelemaal niets schrijven zal, en daarna iets geheel anders dan ik tot nu toe deed. Maar wat er komen zal, heeft wschl. een sterk karakter van onwaardigheid, of a-waardigheid, als je dat beter vindt. Ik zou het officieele schrijverschap, dat op mij ook al begint te drukken, zoo ver mogelijk van me af willen smijten; als afschrikwekkend voorbeeld hebben we Anthonie om naar te kijken. De vraag is nu: wat heb je aan zoo iemand in een redactie?

Enfin, misschien is alles ook maar een voorbijgaand dégoût. Maar ik geloof het niet; ik geloof dat ik tot deze phase ‘gerijpt’ ben (om met Menno te spreken), en de rijpe vrucht ‘valt af’. Ik heb te veel levende letteren tot mij genomen, ik ben er van doortrokken en verzadigd, en zoo iemand als Pom doet mij eig. ook rillen. Ik begrijp niet dan men zelfs als schrijver - al ben je dan uiteraard altijd ijdeler dan iemand anders - niet de vrijheid verkiest boven een ‘eervolle’ rol, positie, of hoe je dat anders noemen wilt. - Wat werkelijk waar is, in mijn liefde voor de letteren, is de passie voor lezen, - en dan nog, zooals ik je zei, ik lees dikwijls zooals een opiumschuiver schuift: om het leven waarover ik beschik met het ‘verbeelde leven’ te overstelpen.

Hierbij nog een foto. Hart. gr. van je

E.

P.S. - Heb je nu gezòcht naar die Eva van Engelman? Wie zou haar hier hebben gestolen? Zij is en blijft weg.

Ik lees nu voortdurend Couperus (de feuilletons) voor die voorgenomen bloemlezing. Er is veel aardigs bij, maar toch ook een imposant quantum lullekoek; dat merk je als je de boel achter elkaar leest.

^6.Ik stuur je een dubbele proef (bijna het heele eerste cahier) van Vr. of Vijand.

2. In de NRC van 6 juni 1931 (av.) besprak Anthonie Donker Marsmans Kort geding en DP's Voor kleine parochie.

3. Marsman zou dit nawoord pas in augustus 1932 schrijven.

4. Deze alinea heeft betrekking op de reorganisatieplannen t.a.v. DVB.

* Ik heb Vic grààg in de red.; maar hoort hij er eig. wel bij?

6. Links boven de brief geschreven.