Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
V.E. van Vriesland

Gistoux, 14 april 1930

Gistoux, Maandag.

Beste Vic,

Vind je niet dat het beter (deftiger, sierlijker, verneukeratiever) is om te schrijven:

De vrouwen hier hebben op heur gelaten
geen spoor van het verleden meer gelaten;
wij voeren ze verveeld en moe ten dans
want authentiek is toch heur oogenglans;

en evenzoo in het vorige couplet:

De meisjes houden geen moment heur wafels...?

Ten eerste is het correcter om de vrouwelijke vorm ook in het meervoud te behouden; maar hier vind ik het bovendien om vele andere redenen véél mooier!^1.

Heb je de proef nu? Ik zag hem niet. Heeft Sander je verder zijn voorstellen gedaan? Ik ben zeer benieuwd of jullie samen opschieten. Sander is een puike vent, maar hij staat er financieel niet altijd even schitterend voor - d.w.z. zijn cassa beleeft vele ups and downs, en dat kan men aan zijn voorstellen soms merken.

Willink is hard bezig in Antwerpen. Ik vrees dat de teekening dus van hèm niet zoo gauw komen zal. Ik moet trouwens Sander nog spreken over die teekening - d.w.z. wàt hij precies wenscht; al moet het dan ook op een goedkoopje gaan. Als Van Dam^2. kon opschieten met dien anderen man, en die teekening viel goed uit, en je kon het cliché (mits groot genoeg) à l'oeil krijgen, dan was alles wel het allerbest in orde. Wat een haast heeft die goede Sander met die drukproef gemaakt!

_**_*

Iets anders is: zie jij kans om het eerste deel van mijn roman, onder den titel Een Mannetje Alleen, ergens in een revue onder dak te krijgen?^3. Ik schreef een kort slothoofdstukje eraan: een ontmoeting van Clémentine met Huguette na Reinald's verdwijnen, dat de zaak meer afrondt; ik vind nu eigenlijk ook dat dit bèst apart te lezen is. Die andere levens wou ik dan ook telkens in een afzonderlijke lijst zetten; dus: Clémentine - Onzekere n^o 2 (wederom 100 blzn. of zoo); dan: De Avonturier - Onzekere n^o 3.; en zelfs het vierde deel is min of meer los van de rest te concipiëeren, al moet het natuurlijk, in verband met de drie andere gelezen, de uitlooper van àl het voorgaande worden. Maar laat ons vooral niet vooruithollen, want ik voel me eigenlijk een erg krachteloos jonkman tegenover deze taak. Ik geef mezelf dan ook minstens vijf jaren! Maar daarom juist: zou het mogelijk zijn deel 1 apart te publiceeren, niet als boek, maar in een tijdschrift? Ik heb niet zoo erg veel lust het aan Pom te zenden, die 1^o. de handen vol heeft met het oplaten van zijn Vliegenden Hollander natuurlijk; 2^o. voor de Gids vol is met de copie van zijn vrouw^4. Geef me eens een hint.

Tot nader. Hartelijke groeten van je

E.

Ik zend je gelijk hiermee een verbeterde Archipel van Slauerhoff; ook een ± ‘geheime’ uitgave^5..

1. Van Vriesland heeft er ‘haar wafels’, ‘haar gelaten’ en ‘heur oogenglans’ van gemaakt.

2. C.F. van Dam, redaktiesecrctaris van De groene.

3. Dit deel van De onzekeren verscheen pas in 1938 in GN onder de titel ‘...E poi muori’ (Vw 1, p. 553-89).

4. A.H. Nijhoffs roman Twee meisjes en ik (1931) verscheen in afleveringen in De gids.

5. De tweede, geheel herziene druk was een uitgave van DP uit 1929.